یادداشتهای یک هرزه

با من بگو تا کیستی، مهری؟ بگو، ماهی؟ بگو

خوابی؟ خیالی؟ چیستی؟ اشکی؟ بگو، آهی؟ بگو
 

راندم چو از مهرت سخن گفتی بسوز و دم مزن

دیگر بگو از جان من، جانا چه می‌خواهی؟ بگو
 

گیرم نمی‌ گیری دگر، زآشفته عشقت خبر

بر حال من گاهی نگر، با من سخن گاهی بگو
 

ای گل پی هر خس مرو، در خلوت هر کس مرو

گویی که دانم، پس مرو، گر آگه از راهی بگو
 

غمخوار دل ای می ‌نیی، از درد من آگه نیی

ولله نیی، بالله نیی، از دردم آگاهی بگو
 

بر خلوت دل سرزده یک ره درآ ساغر زده

آخر نگویی سرزده، از من چه کوتاهی بگو؟
 

من عاشق تنهایی‌‌ام سرگشته شیدایی‌ام

دیوانه‌‌ای رسوایی‌‌ام، تو هرچه می‌خواهی بگو

آن که مست آمد و دستی به دل ما زد و رفت درِ این خانه ندانم به چه سودا زد و رفت خواست تنهایی ما را به رخ ما بکشد تنه ای بر در این خانه ی تنها زد و رفت دل تنگش سر گل چیدن ازین باغ نداشت قدمی چند به آهنگ تماشا زد و رفت مرغ دریا خبر از یک شب طوفانی داشت گشت و فریاد کشان بال به دریا زد و رفت چه هوایی به سرش بود که با دست تهی پشت پا بر هوس دولت دنیا زد و رفت بس که اوضاع جهان در هم و ناموزون دید قلم نسخ برین خط چلیپا زد و رفت دل خورشیدی اش از ظلمت ما گشت ملول چون

آمدی درخواب من دیشب چه کاری داشتی ای عجب از این طرفها هم گذاری داشتی راه را گم کرده بودی نیمه شب شاید عزیز یا که شاید با دل تنگم قراری داشتی مهربانی هم بلد بودی عجب نامهربان بعد عمری یادت افتاده که یاری داشتی سر به زیرانداختی و گفتی آهسته سلام لب فروبستی نگاه شرمساری داشتی خواستم چیزی بگویم گریه بغضم را شکست نه نگفتم سالها چشم انتظاری داشتی با نوازش می کشیدی آه و می گفتی ببخش سربه دوشم هق هق بی اختیاری داشتی وقت رفتن بغض کردی خیره ماندی سوی من شاید از

بی تو مهتاب شبی باز از آن کوچه گذر خواهم کرد بی تو، با یاد تو و سحر نگاهت باز تنها من از آن کوچه گذر خواهم کرد باز تنها، باز خسته با نور نگاهت در ره عشق خطر خواهم کرد باز مهتاب شبی شد و به یادت، آسمان را خبر خواهم کرد تو رفته‌ای و من هنوز هم با تصویری ز تو در قاب، سفر خواهم کرد تو بوده‌ای و هستی تمام و آخرین نفسم لیک گر این برود، باز خطر خواهم کرد این دم آخر و این بازدم پایانی گر به راهی که تو باشی باز مهتاب شبی باز از آن کوچه گذر خواهم کرد